Instrumenty strunowe smyczkowe

Instrumenty strunowe smyczkowe

• skrzypce
• altówka
• wiolonczela
• kontrabas

Już w krajach starożytnych, przede wszystkim w Azji, istniały instrumenty smyczkowe. Najstarsze doniesienia o instrumentach smyczkowych pochodzą ze starożytnej Mezopotamii, gdzie podczas wykopalisk archeologicznychodkryto "liry z Ur". Instrument, dalej rozwijany, uzyskał system strojenia orazsmyczek. Indyjskie instrumenty z V wieku p.n.e posiadały od 7 do 21 strun.W epoce średniowiecza, instrumenty smyczkowe przechodziły osobne fazy rozwoju w każdym krajuEuropy. Powstał Robec oraz pierwsze wersje fidla oraz skrzypiec, a także pierwsze lutnie. Były wykonywane z materiałów pochodzenia zwierzęcego (zwłaszcza sierść i jelita), a także z jedwabiu. Pierwsze wizerunki skrzypiec pojawiły się na freskach włoskich z początku XVI w. Przez wiele wieków modelem brzmienia dla instrumentów smyczkowych był głos ludzki^]. Produkcja instrumentów smyczkowych została udoskonalona w epoce renasansu i baroku . skrzypce i gitary udoskonalono pod względem muzycznym tak, że w podobnej formie są używane do dziś.W XIX wieku instrumenty smyczkowe stały się powszechnie dostępne dzięki powstaniu szeregu zakładów manufakturowych budujących dużą ilość strojących instrumentów o dobrym brzmieniu. Na dużą skalę rozwinęło się wykonastwo orkiestrowe. W II połowie XX wieku instrumenty smyczkowe zostały poddane amplifikacji, czyli wzmocnieniu dźwięku za pomocą prądu elektrycznego